ปืนในมือ...

ปืนในมือถือไว้ให้อำนาจ
คนจึงกล้าประกาศการข่มเหง
ทางของใคร..ใครกระทำ..ใครยำเกรง
ใครร่ำร้องบทเพลง...ให้ใครฟัง

เพลงของการรุกราน..การเข่นฆ่า
เพลงกดขี่บีฑาอย่างคลุ้มคลั่ง
เพลงของผู้ยิ่งใหญ่..ผู้เสียงดัง
เพลงของความสิ้นหวัง..ความท้อแท้

คนจึงทำกับคนให้ข้นแค้น
คนจึงทำตอบแทน...สร้างบาดแผล
คนจึงทุกข์ ยากไร้...ขาดใครแล
คนจึงกล้ารังแก..กันและกัน

ปืนในมือถือไว้...ให้อำนาจ
คนกับคนจึงมิอาจจะสร้างสรรค์
คนกับคนจึงยื้อแย่งแทนแบ่งปัน
คนกับคนจึงฆ่าฟัน..ทำลายล้าง

ไอน้ำตาระเหยผ่านหมอกม่านฝุ่น
ท่ามกลางห่ากระสุนเมื่อรุ่งสาง
ขณะกรุ่นกลิ่นควันอันเลือนลาง
คนแพ้จึงทิ้งร่างริมทางเดิน...

ทางที่คนชนะจะฝ่าข้าม
เพื่อบัญญัตินิยามอันผิวเผิน
ทางที่คนพ่ายแพ้..เป็นส่วนเกิน
ต้องก้มหน้าเผชิญ..ชะตากรรม

ปืนในมือถือไว้...ให้อำนาจ
เสียงกระสุนจึงตวาดเช้าจนค่ำ
ได้ครอบครองจึงค่อยสร้างความชอบธรรม
ประกาศการ "เหยียบย่ำ" ว่า.. "ฟื้นฟู"

ปืนในมือถือไว้ให้อำนาจ
โลกจึงถูกผูกขาดอย่างสวยหรู
ด้วยคนเชียร์, คนฆ่า และคนดู
ตลอดจน คนรอบรู้.. แต่ดูดาย...

มีนา มีน
๒๙ มี.ค. ๒๕๔๖, ๒๑.๕๙ น.

..