แถลงการณ์
ประณามการใช้ความรุนแรง
เรียกร้องความสมานฉันท์
และการแก้ปัญหาด้วยหลักศาสนธรรม

           สถานการณ์ในจังหวัดชายแดนภาคใต้ตอนล่าง ที่ทวีความรุนแรงและแหลมคมยิ่งขึ้นในขณะนี้นั้น หากพิจารณาโดยรอบคอบและรอบด้าน จะพบความต่อเนื่อง และโยงใยสัมพันธ์ของปัญหากับสาเหตุได้ไม่ยากนัก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หากผู้มีอำนาจรัฐและผู้เกี่ยวข้อง ยอมรับในเหตุผลและความถูกต้อง โดยไม่ปฏิเสธข้อเท็จจริง และไม่มุ่งหวังเอาชนะคะคาน ด้วยการใช้อารมณ์ความรู้สึกเป็นที่ตั้ง

          ดังเช่นข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์ของหลายจังหวัดในภาคใต้ ซึ่งเชื่อมโยงไปถึงวิถีชีวิต-วิถีวัฒนธรรม อันมีรากฐานมาจากศาสนาอิสลาม ที่สืบเนื่องมาอย่างยาวนาน ก่อนการกำหนดเขตพรมแดน และรวมศูนย์ขึ้นเป็นรัฐชาติ ตลอดจนข้อเท็จจริงของความสมานฉันท์ ด้วยไมตรีจิต-มิตรภาพ ระหว่างศาสนิกของศาสนาต่าง ๆ ที่อยู่ร่วมกันมาอย่างพึ่งพาอาศัยเยี่ยงญาติมิตร ภายใต้หลักการทางศาสนา อันเกื้อหนุน และสมประโยชน์ต่อกันทุกฝ่าย

          กระทั่งเมื่อมีการมุ่งเน้นผลประโยชน์ทางการเมืองโดยอำนาจรัฐ และขยายตัวไปสู่ผล-ประโยชน์ทางการค้าด้วยวิถีโลกาภิวัตน์ อันนำไปสู่การปฏิเสธและเหยียบย่ำทำลายศาสนธรรมนี้เอง ที่เป็นชนวนกระตุ้นเร้า ให้เกิดการปฏิเสธและต่อต้าน หรือตอบโต้อำนาจรัฐ รุนแรงยิ่งขึ้น

          โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อรัฐบาลปัจจุบันหันไปเอาอย่างมหาอำนาจ มุ่งผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจ-การค้าเสรีเป็นตัวตั้ง ทั้งยังถืออำนาจบาตรใหญ่ โดยมีแนวโน้ม นิยมการเริ่มใช้ความรุนแรงเสียเอง ตลอดจนเลือกปฏิบัติต่อศาสนิกและผู้นำในบางศาสนา ราวกับบุคคลเหล่านั้นเป็นผู้ก่อการร้าย อันเป็นที่มาของความบาดหมาง และคลางแคลงใจอย่างไม่สิ้นสุด

          เราทั้งหลาย ดังมีรายนามท้ายแถลงการณ์ฉบับนี้ จึงเห็นพ้องกันว่า เพื่อให้จังหวัดชายแดนภาคใต้ตอนล่าง และอาณาบริเวณต่อเนื่อง กลับคืนสู่วิถีแห่งความสงบสันติ มีแต่ทุกฝ่ายจะต้องร่วมกัน "ประณามการใช้ความรุนแรงทุกรูปแบบ หันมาเรียกร้องความสมานฉันท์ และเรียกร้องให้มีการแก้ปัญหาด้วยหลักศาสนธรรม" เท่านั้น

          โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เราขอเรียกร้องอย่างเป็นกรณีพิเศษต่อฝ่ายต่าง ๆ ดังนี้

          ๑. รัฐบาล จะต้องยุติการริเริ่ม มุ่งเน้น ที่จะใช้กองกำลังและอาวุธ ตลอดจนวิธีการอันนำมาซึ่งความรุนแรงในทุกรูปแบบ แล้วหันมาสร้างบทบาท ในฐานะเป็นตัวกลาง ผสานความร่วมมือจากทุกฝ่ายภายใต้หลักศาสนธรรม แทนที่จะเจาะจงแสวงหา "คนร้าย-คนผิด" ซึ่งเป็นเพียงคนส่วนน้อย กระทั่งก่อให้เกิดความเดือดร้อนแก่ผู้คนส่วนใหญ่

          ๒. สื่อมวลชน สื่อทุกประเภทจะต้องเป็น "สื่อกลาง" ที่มุ่งนำเสนอ "ทางออก" และ "ข้อมูล-องค์ความรู้" ยิ่งกว่าการนำเสนอ "เหตุการณ์" โดยมุ่งขายความตื่นเต้นอันน่าตระหนก ซึ่งมักแยกส่วน กระทั่งยากแก่การเข้าใจภาพรวมของข้อเท็จจริง

          ๓. ศาสนิกชน เพื่อนศาสนิกทุกศาสนาจะต้องหันหน้าเข้าหากัน สามัคคีกันนำหลักศาสน-ธรรม อันเป็นแก่นแกนของแต่ละศาสนา มาใช้เป็นเครื่องมือ นำพาทุกฝ่ายออกจากวิกฤติ

          ๔. องค์กรศาสนา จะต้องผสานความร่วมมือ ถือวิกฤติเป็นโอกาส ปรับโครงสร้างและแสวงหาลู่ทางแก้ไขปัญหาร่วมกัน ทั้งในระยะสั้น และการแสวงหาทางออก ที่มั่นคงยั่งยืน ในระยะยาว

          การแก้ปัญหาด้วยการใช้ความรุนแรง และเบ็ดเสร็จเด็ดขาด แม้ว่าจะทำให้ปัญหายุติลงในบางระดับ แต่มักจะก่อให้เกิดผลกระทบตามมาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด อีกทั้งยังจะเป็นสาเหตุให้เกิดความรุนแรงด้านอื่น ๆ ขึ้นอีก ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง

          ดังนั้น ไม่ว่า "ผู้ก่อความรุนแรง" จะเป็นฝ่ายอำนาจรัฐ, ฝ่ายที่อ้างตนว่าไม่ได้รับความเป็นธรรม หรือฝ่ายอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องก็ตาม แต่ "ความรุนแรง" ที่กระทำการลงไป ย่อมก่อให้เกิด "ผลแห่งความรุนแรง" ตามมาอย่างเป็นลูกโซ่ ซึ่งในที่สุดแล้ว ก็มีแต่ประชาชนส่วนใหญ่ ที่จะต้องรับชะตากรรมซึ่งตนไม่อาจปฏิเสธได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ผู้ที่มีความอ่อนแอโดยธรรมชาติ และปราศจากศักยภาพในการป้องกันตน

          เราจึงหวังเป็นอย่างยิ่งว่า ความสมานฉันท์ระหว่างศาสนิก และองค์กรทางศาสนา ภายในขอบเขตแห่งรัฐ ตลอดจนร่มเงาบรมโพธิสมภารแห่งพระมหากษัตริย์ อันเป็นองค์ศาสนูปถัมภก จะเป็นเป้าหมายให้ทุกฝ่ายมีความวิริยอุตสาหะ ที่จะไปให้ถึง ด้วยสันติภาพ-สันติสุข และภราดรภาพร่วมกัน

ด้วยความปรารถนาดี

(พระกิตติศักดิ์ กิตฺติโสภโณ)
กลุ่มเสขิยธรรม

(บาทหลวงวิชัย โภคทวี)
คณะกรรมการคาทอลิกเพื่อความยุติธรรมและสันติ

(นายสมเดช มัสแหละ)
สภาองค์การมุสลิมแห่งประเทศไทย

๒๘ มกราคม ๒๕๔๗
อนุสรณ์สถาน ๑๔ ตุลา ๑๖
กรุงเทพฯ